Η φετινή ποδοσφαιρική χρονιά ήταν δύσκολη για τη Δάφνη Πατρών. Οι αριθμοί σίγουρα δεν είναι με το μέρος της ομάδας – τερμάτισε ουραγός του πρωταθλήματος, μετρώντας μόλις τέσσερις νίκες στα χαρτιά, καμία εντός γηπέδου, 14 ήττες στην κανονική διάρκεια και συνολικά 13 γκολ υπέρ έναντι 70 κατά. Στα πλέι άουτ, το πρόσημο δεν άλλαξε σημαντικά – μία ισοπαλία και οκτώ ήττες, με παθητικό 33 τερμάτων.
Κι όμως, μέσα από τα νούμερα, υπάρχει μια ιστορία αξίας. Γιατί η Δάφνη Πατρών δεν το παράτησε. Δεν κατέβασε ρολά, όπως έκαναν άλλοι.
Δεν είπε “δεν πάει άλλο”. Τίμησε το σήμα της, την ιστορία της και τους ανθρώπους της. Έδωσε το “παρών” μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα, εκπροσωπώντας τις αληθινές αρχές του αθλητισμού. Την προσπάθεια, το πάθος, τη συνέπεια.
Στην τεχνική ηγεσία βρέθηκε ο πολύπειρος Γιάννης Δρακοπαναγιωτάκης, ένας προπονητής που ξέρει από μάχες στα γήπεδα της ερασιτεχνικής Αχαΐας. Παρά τις αντιξοότητες, κράτησε την ομάδα όρθια, όσο γινόταν ανταγωνιστική, ειδικά στα πρώτα παιχνίδια των πλέι άουτ, όπου η Δάφνη απέσπασε ισοπαλία από τον Αχαιό Σαραβαλίου (1-1) και έδειξε σημάδια μαχητικότητας.
Σκόρερ της ομάδας αναδείχθηκε ο Θεοδωρόπουλος με 3 γκολ, ενώ στο σκοράρισμα συνέβαλαν επίσης οι Βλαστός, Καρπάνος, Σκορδής, Σπρίντζος και Φραντζής (από 1 γκολ έκαστος).
Η Δάφνη Πατρών μπορεί να μην πανηγύρισε νίκες ή βαθμολογικά κατορθώματα, όμως κέρδισε κάτι πιο σημαντικό! Τον σεβασμό όσων ξέρουν τι σημαίνει να παλεύεις, όταν όλα γύρω σου δείχνουν να σε λυγίζουν.
Γιατί σε έναν κόσμο που συχνά επιλέγει τον εύκολο δρόμο της παραίτησης, η συνέπεια και η αξιοπρέπεια είναι αξίες που λάμπουν – ακόμα και στις πιο σκοτεινές σελίδες ενός βαθμολογικού πίνακα.
