Έτσι όπως εξελίχθηκε το χθεσινό παιχνίδι κάλλιστα μπορούμε να πούμε ότι με το τελικό 1-0, η Παναχαϊκή γλίτωσε από το διασυρμό.
Το καμάρι της Πάτρας δείχνει να είναι σε πανικό και σύγχυση, ότι δεν πατάει και τόσο καλά στα πόδια του. Έχουν προηγηθεί και άλλα ματς, όπου ασχέτως αποτελέσματος η ομάδα καλλιέργησε προβληματισμό.
Δεν θα σταθώ τόσο πολύ στο χθεσινό παιχνίδι. Μία ομάδα αργή, χωρίς αποτελεσματικότητα στο παιχνίδι της, που πλήρωσε πάλι τα λάθη της και έδωσε δικαιώματα στον αντίπαλο. Μέχρι και ο Αρκάς ρέφερι δεν τη σεβάστηκε, «κλείνοντας» τα μάτια σε καθαρό πέναλτι στο φινάλε. Οι καθαρές ευκαιρίες της Παναχαϊκής ήταν και πάλι ελάχιστες. Ναι, γνωρίζω έλειπαν οι Κουσκουνάς-Αραβίδης, λες και όταν έπαιζαν η ομάδα «γάζωνε» επιθετικά.
Το συγκρότημα του Χρήστου Παρασκευόπουλου, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν έχει περιθώρια για τρίτη σερί ήττα στην Άρτα και καλείται να ανασυνταχθεί άμεσα, να… σηκώσει κεφάλι και να επανέλθει στις καλές εμφανίσεις και στα θετικά αποτελέσματα. Στο δια ταύτα, είναι προφανές ότι ο Χρήστος Παρασκευόπουλος έχει να ανέβει ανηφόρα.
Και ότι τα «πρέπει» που θα πρέπει να επιβάλλει είναι πολλά και δύσκολα, ειδικά από τη στιγμή που δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου και το περιθώριο να αποτύχει. Από τα πρώτα «πρέπει» είναι να βάλει τη ομάδας στο… καλούπι της, να βρει δηλαδή στην ομάδα συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ιδιαιτερότητες του ρόστερ της.
Να βελτιώσει στο μέγιστο βαθμό την αμυντική λειτουργία, περισσότερο δε στη συγκέντρωση της οποίας σε καταστάσεις πίεσης χάνεται. Και επιθετικά, επειδή η ποιότητα υπάρχει, “πρέπει” να βρει την κατάλληλη ισορροπία. Ανασύνταξη και στήριξη στην ομάδα της πόλης μας πριν να είναι αργά…
