Ο Νίκος Παπαδόπουλος από την ανακοίνωση του ονόματος του κιόλας, βίωνε την «μοναξιά» μέσα σ’ ένα βουνό από αγωνιστικά προβλήματα για τα οποία δεν έφερε την παραμικρή ευθύνη. Όταν η διοίκηση της Παναχαϊκής, αποφάσιζε το περασμένο Νοέμβρη να κάνει στην… άκρη τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο, το σκεπτικό ήταν σαφές και δεν χωρούσε αμφιβολία.
Για πρωταθλητισμό χρειαζόταν κάτι καλύτερο από το… καλό στον πάγκο της ομάδας. Ο «Έλε», κρίθηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως ανεπαρκής προκειμένου να ηγηθεί της προσπάθειας για κατάκτηση του πρωταθλήματος και απομακρύνθηκε! Την ομάδα δεν την «έχτισε» ο Παπαδόπουλος το καλοκαίρι. Ο Τζοάο αποχώρησε (εν μέσω πανδημίας το κενό του δεν καλύφθηκε) και προσθήκες δεν υπήρξε η δυνατότητα να γίνουν.
Ο προπονητής της Παναχαϊκής με αυτό το ρόστερ που διαθέτει η ομάδα μετά από 10 αγωνιστικές έχει 3 νίκες, 5 ισοπαλίες και 2 ήττες. Με τις επιλογές του, πληρώνει ποδοσφαιρικά τα αποτελέσματα που έχει η ομάδα. Σίγουρα η Παναχαϊκή μπορούσε καλύτερα, υποθετικά θα μπορούσε να έχει +3 βαθμούς, αλλά με υποθέσεις δεν γίνεται δουλειά. Μεταγραφές δεν θα γίνουν, οπότε πρέπει να μπουν στην εξίσωση και οι νεότεροι παίκτες του ρόστερ τους οποίους θα κερδίσει μελλοντικά ο σύλλογος.
Δεν γνωρίζω τι μορφή θα έχει το «ηλεκτροσόκ» που ετοιμάζει ο Γιώργος Μπάρλος μετά τη χθεσινή ήττα, αλλά οτιδήποτε κι αν αποφασιστεί, ο Παπαδόπουλος μοιάζει πλέον να είναι καμένο χαρτί, όχι τόσο με ευθύνη του ίδιου, αλλά κυρίως της διοίκησης που έβαλε τα χέρια της κι έβγαλε τα μάτια της βάζοντας από το Νοέμβρη τον Μακεδόνα τεχνικό σ’ αυτή την διαδικασία.
