Ο άλλοτε ποδοσφαιριστής της Παναχαϊκής, αλλά και του Παναιγιαλείου Παναγιώτης Λινάρδος έχει αλλάξει ήπειρο από τον περασμένο Ιανουάριο, αφού έχει μετακομίσει στην Σιγκαπούρη και αγωνίζεται με την φανέλα της Γκεϊλάνγκ Ιντερνάσιοναλ.
Αν και βρίσκεται λίγο καιρό εκεί οι φίλοι της ομάδας του έχουν αρχίσει να τον αποθεώνουν μέσω των social media, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν φροντίσει να προμηθευτούν εμφανίσεις με το όνομά του!
Ο πρώην παίκτης των «κοκκινόμαυρων» μίλησε στο patragoal.gr και τον Αποστόλη Νικολόπουλο για τη νέα σελίδα στην καριέρα του, τον κορονοϊό, αλλά και για όσα βίωσε στο πέρασμά του από την Πάτρα.
Σας έχει επηρεάσει η πανδημία του κορονοϊού στην Σιγκαπούρη;
«Η συγκεκριμένη πανδημία αναμφίβολα έχει επηρεάσει όλα τα μέρη του κόσμου. Παρολ΄ αυτά στη Σιγκαπούρη λήφθηκαν μέτρα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Συγκεκριμένα απαραίτητες θερμικές κάμερες τοποθετήθηκαν στα αεροδρόμια, αντισηπτικά υπάρχουν σε κάθε σημείο της χώρας, πραγματοποιούνται καθημερινοί καθαρισμοί σε μεταλλικές και μη επιφάνειες και πρώτου εισέλθεις σε οποιοδήποτε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, μέχρι και πριν από τους αγώνες, μετρούν τη θερμοκρασία μας».
To επίπεδο του πρωταθλήματος πως το κρίνεις; Είναι καλά για έναν επαγγελματία ποδοσφαιριστή όσον αφορά το οικονομικό;
«Παρόλο που η Σιγκαπούρη φημίζεται κυρίως για την οικονομία, τις επιχειρήσεις και το εμπόριο υπάρχουν παιδιά με πολύ ταλέντο. Και σε συνδυασμό με ποιοτικούς ξένους που έρχονται δημιουργούν ένα αρκετά ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως κάνουν ότι περνά από το χέρι τους να προωθούν και να αναπτύσσουν συνεχώς το προϊόν που λέγεται ποδόσφαιρο. Κάτι που δυστυχώς εμείς στην Ελλάδα το έχουμε ξεχάσει. Το ποδόσφαιρο είναι διασκέδαση και πρέπει να προωθείτε ως ένα μέσο ψυχαγωγίας και όχι ως ένα μέσο επίτευξης άλλων συμφερόντων.
Τα οικονομικά δεδομένα είναι αρκετά καλά. Το βασικό είναι πως οι ομάδες πληρώνουν στην ώρα τους. Παρολ΄ αυτά τα συμβόλαια των ποδοσφαιριστών στη Σιγκαπούρη είναι σχετικά χαμηλά αν τα συγκρίνουμε με τις γύρω χώρες, όπως Ινδονησία, Μαλαισία, Ταϊλάνδη και άλλες χώρες».
Πώς νιώθεις που βρίσκεται τόσα χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα σε μία τόσο περίεργη στιγμή;
«Σίγουρα στην αρχή υπήρξε μια ανησυχία, καθώς η Σιγκαπούρη βρίσκεται σχετικά κοντά στην Κίνα. Στη συνέχεια όμως βλέποντας τον τρόπο που λειτούργησαν στην αντιμετώπιση του συγκεκριμένου φαινομένου καθησυχάστηκα και συνέχισα φυσιολογικά τη ζωή μου εδώ (με την κατάλληλη προστατευτική μάσκα βέβαια σε χώρους που συνωστίζεται κόσμος). Τώρα πλέον περισσότερη ανησυχία υπάρχει για τους δικούς μου ανθρώπους στην Ευρώπη».
Ένα σχόλιο για το πέρασμα σου από την Παναχαϊκή και όσα βίωσες εδώ;
«Ήταν ένα περίεργο εξάμηνο. Είχε όμορφες, αλλά και δύσκολες στιγμές. Η Παναχαϊκή είναι η μεγαλύτερη ομάδα που έχω αγωνιστεί και το συνειδητοποίησα από την πρώτη στιγμή που έφτασα στην Πάτρα. Παρόλο που έχει χάσει την αίγλη της, όλες οι αθλητικές συζητήσεις στην πόλη δεν παύουν να περιστρέφονται γύρω από την ομάδα της Παναχαϊκής. Το σημαντικό όμως είναι οι συζητήσεις αυτές να είναι καλοπροαίρετες και να μη υπάρχει μένος. Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για αυτό το εξάμηνο».
Θέλεις να γίνεις πιο συγκεκριμένος;
«Ξεκινήσαμε ιδανικά την προετοιμασία μας σε ένα εξαιρετικό προπονητικό κέντρο στην Ολλανδία, παίζοντας δυνατά φιλικά με ομάδες της εκεί χώρας καθώς και ομάδες του Βελγίου. Με την επιστροφή μας στην Πάτρα δεν είχαμε γήπεδο να προπονηθούμε. Από το ζενίθ στο ναδίρ με λίγα λόγια.
Δεν είναι δυνατόν η Παναχαϊκή να μην έχει ένα σταθερό γήπεδο να κάνει προπόνηση. Έπειτα ξεκίνησε το πρωτάθλημα και μετά την πρώτη αγωνιστική, έφυγε ο προπονητής. Άρα ουσιαστικά ότι δουλεύαμε όλο το καλοκαίρι πήγε στράφι. Έπειτα με τον ερχομό του κυρίου Μπαξεβάνου μπήκαμε σε μια σειρά. Κατά την άποψη μου οι ήττες με Εργοτέλη και κυρίως Απόλλωνα (έτσι όπως ήρθε κιόλας) ήταν καταδικαστικές για την πορεία μας».
Θα επέστρεφες στην Παναχαϊκή αν σου γινόταν πρόταση;
«Τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή έκανα ένα βήμα σε μια άλλη ποδοσφαιρική αγορά. Θα προσπαθήσω να σταθεροποιηθώ εδώ και να ζήσω καινούργιες εμπειρίες, οι οποίες πιστέψτε με είναι παρά πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες. Στο μέλλον ποτέ κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει. Παρολ΄ αυτά θεωρώ δύσκολο να ρωτήσετε κάποιον ποδοσφαιριστή, αν θα ήθελε να αγωνιστεί στην Παναχαϊκή και να σας απαντούσε αρνητικά. Ποσό μάλλον εγώ που έμεινα στην ομάδα μόνο 6 μήνες και δεν πρόλαβα να ζήσω όλο το μεγαλείο της».
