Ο πρόεδρος του Α.Ο. Βασιλικού, Κωνσταντίνος Παπακωνσταντίνου, δεν θα συνεχίσει στην προεδρία του συλλόγου και με μια μακροσκελή ανακοίνωση εξήγησε τους λόγους.
Την Κυριακή υπάρχει η Γ.Σ. του συλλόγου, αλλά όπως φαίνεται πολύ δύσκολα θα βρεθεί διαδοχή κατάσταση και ο σύλλογος θα αδρανοποιηθεί εκ νέου.
Πιο αναλυτικά:
“Αγαπητά μέλη, φίλοι και οικογένεια του Α.Ο.Βασιλικού,
Τέτοια εποχή, πριν τρία χρόνια, ξεκινήσαμε την ανασύσταση του σωματείου του χωριού μας. Μεράκι και αγάπη για την ομάδα μας, ήταν τα κυρία συστατικά που χρησιμοποιήσαμε για να το πετύχουμε. Προσωπικός χρόνος αλλά και οικονομική συνδρομή ήταν αυτά που συμπλήρωσαν το παζλ ώστε να θεωρείται κάθε χρονιά επιτυχημένη.
Ίσως να μην ήμασταν τόσο ανταγωνιστικοί κατά τη διάρκεια των πρωταθλημάτων αλλά θεωρώ πως για το βεληνεκές και τη δυναμική του ομίλου μας τερματίσαμε «πρώτοι» στο στίβο της κοινωνικής προσφοράς και της πολιτιστικής ιδέας του «ευ αγωνίζεσθαι».
Δράσεις για τον μήνα κατά του καρκίνου του μαστού, συμμετοχή σε εθελοντικές αιμοδοσίες, συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για πυρόπληκτους και πλημμυροπαθείς, project για την εξάλειψη κάθε μορφής οπαδικής βίας μέσα και έξω από τα γήπεδα, ήταν λίγες από τις φορές που προσπαθήσαμε να περάσουμε το δικό μας μήνυμα στο φίλαθλο κόσμο του ερασιτεχνικού.
Κάθε όμορφο παραμύθι όμως, έχει και ένα ευτυχές τέλος. Για μένα, προσωπικά, ήρθε η ώρα να μπει μια άνω τελεία στην ενασχόληση μου με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο στην Αχαΐα.
Δυστυχώς, κάθε νέος, που έχει τη διάθεση να προσφέρει, συναντά κάποια «τείχη» που καλείται να γκρεμίσει. Το κακό είναι, πως αυτά τα τείχη τα δημιουργούν οι ίδιοι οι «οικοδόμοι» που προσπαθούν, υποτίθεται, να κάνουν το περιβάλλον εύφορο για τις επόμενες γενιές που θέλουν να επενδύσουν στο χώρο αυτό.
Κάνοντας μια σύντομη προσωπική ανασκόπηση των χρόνων αυτών, συμπεραίνω πως δεν κατάφερα να σπάσω τα «τείχη» που βρέθηκαν μπροστά μου. Ίσως να μην είχα τα κατάλληλα εργαλεία. Αυτό όμως για το οποίο είμαι βέβαιος, είναι ότι προσπάθησα. Προτρέπω και παράλληλα προκαλώ, λοιπόν, κάθε νέα και νέο, να διαθέσει ενα μέρος απο τον ελεύθερο χρόνο του ώστε να προσθέσει το δικό του λιθαράκι σε παρόμοιες κοινωνικές δράσεις.
Τέλος, θα ήθελα να εκφράσω ένα ειλικρινές «ευχαριστώ» σε όλους όσους με εμπιστεύτηκαν, βοήθησαν και στήριξαν την προσπάθεια μου αυτή. Πραγματικά, χωρίς εσάς το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο «ρομαντικό».
Εις το επανιδείν.
