Άλλο ένα πρωινό Σαββάτου στο PatraGoal με ακόμα μια όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία από το παρελθόν. Σήμερα θα μάθουμε για μια ενδιαφέρουσα προπονητική απάτη…..
Πολλές φορές η ίδια η ζωή μιμείται αλλά και ξεπερνάει την τέχνη, όμως το ίδιο μπορεί να κάνει και το ποδόσφαιρο! Ποια σχέση λοιπόν μπορεί να έχουν μια γαλλική ποδοσφαιρική ομάδα, το ψυχροπολεμικό κλίμα στην Ευρώπη τη δεκαετία του `50 και η Λεγεώνα των Ξένων;
Το καλοκαίρι του 1954 η ποδοσφαιρική ομάδα της Λιλ ζούσε τη δική της «μπελ επόκ». Η ομάδα του γαλλικού Βορρά μόλις είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα και ο πρόεδρος και «ισχυρός άνδρας» του συλλόγου, Λουί Ανό, «μεθυσμένος» από την επιτυχία, είχε υποσχεθεί ότι θα έφερνε στους λιλουά «τα μεγαλύτερα ταλέντα της Ευρώπης»!
Με τις δάφνες του δεύτερου τίτλου σε οκτώ χρόνια κι ενώ είχαν προηγηθεί σε αυτή την περίοδο και οι κατακτήσεις 4 Κυπέλλων, ο Τύπος είχε ανακηρύξει την ομάδα σε «πολεμική μηχανή» και ο Λουί Ανό αποκαλούταν «Λουδοβίκος ο 20ος»…
Εκείνη την εποχή μεσουρανούσε στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο η εθνική ομάδα της Ουγγαρίας, η διάσημη «χρυσή ομάδα», η οποία παρότι είχε χάσει στον τελικό του Μουντιάλ από τους Δυτικογερμανούς, λογιζόταν-κι ίσως ήταν- η καλύτερη στον κόσμο.
Στην κορυφή λοιπόν της μεταγραφικής λίστας του Ανό ήταν ο στυλοβάτης της περίφημης ουγγρικής άμυνας, ο 30χρονος τότε, Γιόζεφ Ζακάριας, ο οποίος μετρούσε ήδη 35 διεθνείς συμμετοχές με τους Μαγυάρους.
Στο Μουντιάλ του `54 ο Ζακάριας είχε παίξει βασικός σε 4 ματς και την παραμονή του τελικού, παρότι είχε υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα, ανάγκασε ακόμα και τον αυστηρό Γκούσταβ Σέμπες, τον τεχνικό της Ουγγαρίας, να κάνει μεν τα «στραβά μάτια» για να παίξει στον τελικό, αλλά δεν ξανακλήθηκε ποτέ έκτοτε…
Φανταστείτε λοιπόν την έκπληξη που προκλήθηκε στη Γαλλία, όταν ο πρόεδρος της Λιλ ανακοίνωνε στις 27 Ιουλίου πως ερχόταν ο Ζακάριας για να υπογράψει, παρότι ήταν το «μήλον της έριδος» για όλες τις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις της εποχής στην Ευρώπη! Ο ίδιος ο Ούγγρος δήλωνε βαρύγδουπα πως «άφηνε το Σιδηρούν Παραπέτασμα και επέλεγε την ελευθερία».
Την ίδια εποχή ο Ανό διαπραγματευόταν την ανανέωση του συμβολαίου του Κόρυ Φαν ντερ Χαρτ. Επί μια 4ετία, ο Ολλανδός αμυντικός είχε πάνω από 100 συμμετοχές, ήταν ηγέτης, βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα και πιθανότατα χωρίς αυτόν, η Λιλ δεν θα είχε πάρει τον τίτλο.
Οι δυο πλευρές πάντως δεν τα βρήκαν τελικά, αλλά ο Ανό δεν… έσκασε κιόλας, καθώς πίστευε, όπως κι οι υπόλοιποι, ότι με την προσθήκη του Ζακάριας η Λιλ είχε λυμένο το πρόβλημα στην άμυνα.
Στις αρχές Αυγούστου λοιπόν, ο Ανό κάλεσε εκπροσώπους του Τύπου από όλη τη Γαλλία για να παρακολουθήσουν το φιλικό με τη Ρουέν, όπου και θα γίνονταν τα αποκαλυπτήρια του φοβερού και τρομερού Ζακάριας.
Στο ματς δεν είχε συμπληρωθεί καλά-καλά το 10λεπτο, και άπαντες, κόσμος και δημοσιογράφοι που είχαν κατακλύσει απ` άκρη σε άκρη το γήπεδο «Ανρί Γιορίς», τραβούσαν τα… μαλλιά τους με αυτό που έβλεπαν! «Μα είναι δυνατόν, αυτός ο παίκτης να παίζει στην Ουγγαρία», αναρωτιόντουσαν, βλέποντας το ταλέντο που… δεν είχε ο Ζακάριας!
Η αλήθεια είναι πως οι δημοσιογράφοι ήταν καχύποπτοι από πριν από το ματς, όταν στις ερωτήσεις που έκαναν στον Ζακάριας για την καριέρα του, ήταν κάπως διαφορετικές με ότι ήξεραν.
Εν τέλει, ένας δαιμόνιος Γάλλος ρεπόρτερ είχε ταξιδέψει στη Βουδαπέστη και αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια!
Ο δημοσιογράφος συνάντησε στην Ουγγαρία τον… πραγματικό Γιόζεφ Ζακάριας, ο οποίος όταν πληροφορήθηκε τα καθέκαστα, ξέσπασε στα γέλια!Την ίδια στιγμή ο «Ζακάριας» στη Γαλλία «ξυλοφόρτωσε» έναν παίκτη της Ρουέν με την αστυνομία να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο και να τον συλλαμβάνει επί τόπου!
Από την ανάκριση λοιπόν των αστυνομικών μαθεύτηκε πως ο φερόμενος «Γιόζεφ Ζακάριας» ήταν ένας… Τσεχοσλοβάκος, ονόματι Λάντισλαβ Φέρεμπ, πρώην μέλος της διαβόητης Λεγεώνας των Ξένων!
Ο Φέρεμπ ομολόγησε την απάτη, καθώς φυσικά αυτό που ήθελε ήταν να πάρει τα λεφτά και να ζήσει αμέριμνος στη Γαλλία! Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν δύο μήνες φυλάκιση, αλλά η τιμωρία της Λιλ ήταν πολύ μεγαλύτερη. Το φταίξιμο φυσικά ήταν του Ανό, αφού πάνω στον ενθουσιασμό του να φέρει ένα μεγάλο αστέρι στην ομάδα, ούτε καν τσέκαρε τα χαρτιά του «Ζακάριας», ενώ παραδέχτηκε ότι δεν είχε δει τον πραγματικό Ζακάριας ούτε σε φωτογραφία και δεν γνώριζε πώς ήταν!
Χωρίς τον Φαν ντερ Χαρτ, που είχε αποχωρήσει, και δίχως τον… Ζακάριας, η άμυνα της Λιλ τη σεζόν 1954-55 δέχτηκε 58 γκολ, έχοντας τη χειρότερη επίδοση στο πρωτάθλημα, και φυσικά κατετάγη 16η, ενώ την προηγούμενη περίοδο είχε πάρει τον τίτλο.
Η επόμενη σεζόν ήταν «κόπια» της προηγούμενης, καθώς πάλι δέχτηκε 58 γκολ, πάλι κατετάγη 16η, αλλά δυστυχώς για τη Λιλ υποβιβάστηκε, καθώς είχαν αλλάξει οι κανονισμοί στο γαλλικό πρωτάθλημα και η 16η θέση σήμαινε αυτόματα υποβιβασμός…
Παραδόξως, ο Ανό παρέμεινε στην προεδρία ως το 1959, αλλά το κακό είχε γίνει. Η Λιλ είχε πάρει την κάτω βόλτα και μέχρι τη δεκαετία του `80 είχε γίνει μια ομάδα «ασανσέρ» των κατηγοριών λόγω της… «κατάρας του Ζακάριας»!
Με την επιστροφή της ομάδας το 2000 στη Ligue 1 η ομάδα ορθοπόδησε σιγά σιγά φτάνοντας στην κατάκτηση του «νταμπλ» το 2011, ξορκίζοντας μια και καλή την «κατάρα».
