Επιμέλεια : Αποστόλης Νικολόπουλος-Κώστας Αγοράκης
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε το αφιέρωμα που κάναμε την προηγούμενη Τρίτη 26/12 για τα γήπεδα “φαντάσματα” της Αχαϊας, το οποίο ξύπνησε μνήμες στους περισσότερους παλιούς του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, αλλά παράλληλα και θλίψη για την κατάσταση που έχουν περιέλθει αυτοί οι χώροι, στους οποίους πολλοί από εμάς έχουμε περάσει μερικά από τα καλύτερα μας ποδοσφαιρικά χρόνια.
Συγχαρητήρια μυνήματα από πολλούς φίλους μας, θετικά σχόλια για το όλο εγχείρημα και πολλά γήπεδα που δεν συμπεριλήφθησαν στο πρώτο μέρος της αυτοψίας, μας έκαναν να σκεφτούμε ότι άμεσα πρέπει να προχωρήσουμε στο β’ μέρος, παρά το γεγονός ότι είναι ένα ρεπορτάζ που πρέπει να καλύψεις χιλιόμετρα από την μια άκρη της Αχαϊας στην άλλη, να ψάξεις γήπεδα που μπορεί να μην θυμάσαι καν και δεν ξέρεις αν πλέον υπάρχουν.
Και όμως, δεν θα ήταν άδικο για πολλούς φίλους της περιοχής της Αιγιαλείας, του Ερυμάνθου, της Ωλενίας και της Δυτικής Αχαϊας, να μην δείξουμε και σε αυτούς τα γήπεδα που έζησαν τις δικές τους μεγάλες ποδοσφαιρικές στιγμές, να τους ξυπνήσουμε μνήμες και συναισθήματα. Νιώσαμε μια υποχρέωση όλο αυτό να γίνει άμεσα, σεβόμενοι την αγάπη που δείξατε στο αφιέρωμα.
Έτσι πήραμε το αυτοκίνητο, διανύσαμε και πάλι αρκετά χιλιόμετρα, φτάσαμε από τα Μελίσσια και την Κάτω Πτέρη Αιγιαλείας μέχρι και την Απιδεώνα, το Μαζαράκι Αχαϊας και το Σταυροδρόμι, ώστε να δούμε την κατάσταση των εκεί γηπέδων. Καταφέραμε να βρούμε ακόμα 17 “ξεχασμένα” γήπεδα και συνολικά μαζί με αυτά του πρώτου αφιερώματος, φτάσαμε τον αριθμό των 31 γηπέδων, σε ένα πλήρες πλέον ρεπορτάζ που σχεδόν κάλυψε όλο το φάσμα του Νομού Αχαϊας.
Ίσως να υπάρχουν και κάποια ακόμα. Με ένα μύνημα σας όσοι τα γνωρίζετε, μπορείτε να μας ενημερώσετε. Έχουμε την διάθεση και το μεράκι να πάμε μελλοντικά να τα βρούμε και να κάνουμε και εκεί μια αυτοψία. Γιατί όχι ένα τρίτο μέρος. Ήδη η συμβολή σας στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος μας, ήταν καθοριστική, αφού μας ενημερώσατε για γήπεδα που δεν γνωρίζαμε ούτε εμείς ότι υπάρχουν και μας βοηθήσατε να τα βρούμε και να σας τα παρουσιάσουμε.
Πάμε λοιπόν να δούμε μέσα από πολλές φωτογραφίες αλλά και το υψηλής ανάλυσης βίντεο σε 2Κ των 22 λεπτών, τα υπόλοιπα γήπεδα που επισκεφθήκαμε, νιώθωντας για μια ακόμα φορά το συναίσθημα της θλίψης για την μοναξιά που παρουσιάζουν, ερημωμένα και “στοιχειωμένα” και αυτά σαν φαντάσματα στον χρόνο.
Γήπεδο Λόγγου
Ένα πανέμορφο γήπεδο στην περιοχή του Λόγγου Αιγιαλείας, το οποίο ήταν η φυσική έδρα του Άρη Λόγγου και το χρησιμοποιούσαν και άλλες ομάδες των κοντινών περιοχών. Μεγάλο και ωραίο γήπεδο σε διαστάσεις, καλά αποδυτήρια για την εποχή του, έμεινε και αυτό μετά το τέλος του Άρη Λόγγου, να στοιχειώνει σαν “φάντασμα” την περιοχή. Χορτάρια που φτάνουν το μισό μέτρο καλύπτουν την είσοδο του γηπέδου, με τα τέρματα να έχουν μείνει εκεί σκουριασμένα να θυμίζουν και αυτά ότι κάποτε εκεί υπήρχε γήπεδο.
Γήπεδο Κάτω Πτέρης
Ίσως το γήπεδο με την καλύτερη θέα σε ολόκληρη την περιοχή της Αχαϊας. Ένας αγωνιστικός χώρος σχεδόν στην κορυφή του βουνού, επάνω από το χωριό της Κάτω Πτέρης, το οποίο βρίσκεται 15 περίπου χιλιόμετρα πάνω από την περιοχή του Αιγίου. Μέχρι και έλατα συναντήσαμε εκεί, σε έναν χώρο που είναι κρίμα να μην χρησιμοποιείται, αν και λόγω των λιγοστών κατοίκων του χωριού, δεν μπορεί να υπάρξει τοπική ομάδα. Το γήπεδο είναι περιφραγμένο, με αρκετά συμπαθητικά αποδυτήρια, τουαλέτα και κυλικείο, ενώ δίπλα ακριβώς υπάρχει ένα εκκλησάκι, σε ένα πολύ γραφικό και όμορφο μέρος, κυριολεκτικά στην φύση.
Γήπεδο Μελισσίων
Το πιο απομακρυσμένο γήπεδο που επισκεφτήκαμε, δίπλα ακριβώς από τον ποταμό Σελινούντα, γύρω στα 20 χιλιόμετρα πάνω από το Αίγιο. Ένα γήπεδο που αρκετός κόσμος πιθανόν να μην γνωρίζει ότι υπάρχει. Και αυτό στην ίδια κατάσταση, ερημωμένο αλλά τουλάχιστον περιφραγμένο, και με την ομάδα του ΑΟ Μελισσίων που το είχε ώς έδρα, ούτε αυτή να υπάρχει. Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφο μέρος μεταξύ του ποταμού και της πλαγιάς του βουνού, ενώ για να φτάσει κανείς εκεί διανύει μια πολύ όμορφη διαδρομή.
Γήπεδο Ζαχλωριτίκων
Σε τραγική και άθλια κατάσταση το γήπεδο των Ζαχλωριτίκων, η φυσική έδρα του τοπικού Ηρακλή, ο οποίος εδώ και περίπου 15 χρόνια απέχει από τα ερασιτεχνικά δρώμενα. Σπασμένοι πάγκοι, κάτι που θυμίζει αποδυτήρια και ένα τέρμα προς την πάνω πλευρά να θυμίζει ότι εκεί κάποτε υπήρχε γήπεδο. Μπάζα και σκουπίδια στο κέντρο, ένας χώρος που στην κυριολεξία θύμιζε χωματερή. Το γήπεδο βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα έξω από το Διακοπτό, ενώ για να φτάσεις εκεί ακολουθείς την παλιά εθνική οδό Αιγίου-Διακοπτού και στρίβεις μετά την μεγάλη γέφυρα αριστερά, ακολουθώντας τον στενό δρόμο ανάμεσα στις ελιές.
Γήπεδο Βαλιμιτίκων
Ένα από τα πιο ξακουστά γήπεδα της Αιγιαλείας, στην περιοχή των Βαλιμιτίκων, στον δρόμο που πάει για την Τέμενη Αιγίου. Ένα γήπεδο σε μια πανέμορφη τοποθεσία δίπλα στην παραλία των Βαλιμιτίκων, το οποίο πριν 15 χρόνια φιλοξενούσε αγώνες του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου. Μια μικρή τσιμεντένια κερκιδούλα που είχε φτιαχτεί υπάρχει ακόμα, όπως επίσης και το ένα τέρμα προς την περιοχή του δρόμου που φτάνεις στην είσοδο του γηπέδου. Αποδυτήρια και πάγκοι σε τραγική κατάσταση, με το γήπεδο πλέον να θυμίζει κάτι χειρότερο από τις παλιές “αλάνες” που ξέραμε. Δύο στήλοι για beach volley και λίγη άμμος, θυμίζουν σε αυτό κάτι από αθλητισμό…
Γήπεδο Νικολείκων
Το γήπεδο Νικολείκων βρίσκεται 10 χιλιόμετρα έξω από το Αίγιο, ανάμεσα στο χωριό Νικολείκα και Ροδιά. Ένα γήπεδο που το χαρακτήριζαν τα εξαιρετικά αποδυτήρια για την εποχή του, τα οποία ήταν πραγματικά “κόσμημα”. Μεγάλο σε διαστάσεις, κανονικό που λέμε γήπεδο, το χρησιμοποιούσε ως έδρα η Νίκη Νικολεϊκων, η τοπική ομάδα της περιοχής. Υπήρχαν κάποιες χρονιές λίγο πριν την πλήρη εγκατάλειψη του, που το χρησιμοποίησε σαν έδρα η Θύελλα Αιγίου, γύρω στο 2003, στα πρώτα χρόνια που η Αιγιώτικη ομάδα παρουσιάστηκε στα ποδοσφαιρικά δρώμενα.
Γήπεδο Δημητρόπουλου
Ένα γήπεδο που ναι μεν είναι “ξεχασμένο” αλλά είναι ένα μικρών διαστάσεων στολίδι, έτοιμο να χρησιμοποιηθεί από οποιαδήποτε ομάδα. Αγωνιστικός χώρος με φυσικό χορτάρι, που τουλάχιστον στο μάτι μας και χωρίς να τον πατήσουμε, φάνηκε εξαιρετικός. Το χρησιμοποίησε κατά καιρούς ώς έδρα η Θύελλα Αιγίου αλλά και ο Μέγας Αλέξανδρος Αιγίου και ίσως και γύρω ομάδες τις περιοχής που πιθανότατα δεν γνωρίζουμε. Το μοναδικό γήπεδο που βρήκαμε σε μια τόσο καλή κατάσταση, το οποίο όμως δυστυχώς παραμένει ανενεργό και ξεχασμένο. Βρίσκεται λίγο πριν το Αίγιο, κοντά στην περιοχή της Ροδοδάφνης, προς το Δημητρόπουλο.
Γήπεδο Σελλών
Σε ύψος περίπου 500 μέτρων στο βουνό Παναχαϊκός και πάνω από το χωριό Σελλά, βρίσκεται το τοπικό γήπεδο, το οποίο χρησιμοποιούσε σαν έδρα η ομάδα των ΑΟ Σελλών. Σε ένα μαγευτικό σημείο, ένα μικρών διαστάσεων γήπεδο, είναι πλέον στην πλήρη εγκατάλειψη και πραγματικά στέκεται και αυτό σαν “φάντασμα” στον χώρο, στο όλο συννεφιασμένο τοπίο που παρουσιάζει η όλη περιοχή. Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια, το γήπεδο έχει εγκαταλειφθεί και δεν φιλοξενεί αγώνες.
Γήπεδο Απιδεώνας
Στην διαστάυρωση απέναντι από το γήπεδο του Λάππα και στον δρόμο προς το Καγκάδι, υπάρχει το χωριό της Απιδεώνας, στο οποίο πριν την είσοδο του υπάρχει το ερημωμένο γήπεδο της περιοχής. Η φυσική έδρα της ομάδας των Ποντίων Απιδεώνας, το οποίο φιλοξένησε κατά καιρούς και αγώνες της ομάδας του ΑΟ Καγκαδίου, στέκεται πλέον σαν “φάντασμα” ανάμεσα στα υψηλά ιδιόμορφα δέντρα που υπάρχουν πίσω από το ένα τέρμα προς την πλευρά των αποδυτηρίων. Έχει να χρησιμοποιηθεί για πάνω από 20 χρόνια.
Γήπεδο Άρλας
Το μικρών διαστάσεων γήπεδο “κλουβί” της Άρλας, βρίσκεται δεξιά λίγο πριν την είσοδο του χωριού από τον δρόμο που έρχεται από την Άνω Αχαϊα. Αποτελούσε την φυσική έδρα του ΑΟ Άρλας, ενώ πλέον το χωριό εδώ και κάποια χρόνια είναι και αυτό χωρίς ομάδα, με το γήπεδο να μένει έρημο για περίπου μια δεκαετία. Ακόμα και αν αποφασιζόταν να φτιαχτεί κάποια στιγμή με συνθετικό ή φυσικό χλοοτάπητα, θα αποτελούσαν μεγάλο πρόβλημα οι διαστάσεις του, αφού είναι εξαιρετικά μικρό.
Γήπεδο Ερυμάνθειας
Ένα από τα πιο ιστορικά γήπεδα που επισκεφθήκαμε, στην περιοχή της Ερυμάνθειας, στο δρόμο προς το χωριό Καλέτζι. Ένα γήπεδο που έχει να αγωνισθεί ομάδα πάνω από 30 χρόνια και που το χρησιμοποίησαν σαν έδρα η ΑΕ Τριταίας (Ερυμάνθειας), ο ΑΟ Σταυροδρομίου και ο Πηνειός Κάλφα, ομάδες που μετέπειτα ενώθηκαν και δημιούργησαν τον Τριταιϊκό. Πραγματικά μείναμε άφωνοι για ένα γήπεδο που ελάχιστοι γνωρίζουν, ίσως μόνο οι πιο παλιότεροι και φυσικά οι κάτοικοι της εκεί περιοχής. Με αποδυτήρια για την εποχή του αρκετά καλά, τα οποία πλέον και αυτά είναι σε τραγική κατάσταση. Από τα γήπεδα που εντυπωσιαστήκαμε, ένα πραγματικά “ιστορικό μνημείο”.
Γήπεδο Φαραϊκού
Η φυσική έδρα του Φαραϊκού λίγο έξω από το χωριό Φαραί, αποτελεί πλέον ένα γήπεδο που γίνονται προπονήσεις σκοποβολής από τον Αθλητικό Σκοπευτικό Όμιλο Δυτικής Ελλάδας. Μάλιστα εκεί θα φιλοξενηθεί και Πανελλήνιο πρωτάθλημα σκοποβολής, με την συμμετοχή 120 περίπου αθλητών. Ένα γήπεδο που τουλάχιστον έχει αξιοποιηθεί με αυτόν τον τρόπο και δεν στέκει ερημωμένο και “στοιχειωμένο” όπως τα περισσότερα ξερά. Συναντήσαμε και συνομιλήσαμε με ανθρώπους του Αθλητικού Σκοπευτικού Ομίλου, οι οποίοι μας προσκάλεσαν μια άλλη μέρα να πάμε για σκοποβολή !!
Γήπεδο Μαζαρακίου
Ανενεργό εδώ και περίπου μια πενταετία είναι και το γήπεδο του Μαζαρακίου, το οποίο αποτελούσε στολίδι για την περιοχή και πλέον βρίσκεται και αυτό στην εγκατάλειψη. ΑΕ Μαζαρακίου, Ωλενιακός, Κεραυνός Μιτόπολης, Άρης Σουδεναιϊκων και Πείρος Ισώματος ήταν μερικές από τις ομάδες που χρησιμοποίησαν το γήπεδο ως έδρα τους, τα χρόνια που ήταν ενεργό με τον συνθετικό χλοοτάπητα, με τις τέσσερις πλέον από αυτές να μην υπάρχουν και μαζί τους να μην υπάρχει και κάποιος άλλος σύλλογος να το εκμεταλλευτεί και αυτό να αργοσβήνει μέρα με την μέρα.
Γήπεδο Πέττα
Η φυσική έδρα της Δόξα Πέττα, ένα γήπεδο σε εξαιρετική τοποθεσία στο ύψωμα δίπλα από τον δρόμο που οδηγεί στο χωριό, παραμένει και αυτό χωρίς ομάδα και ανεκμετάλλευτο. Μεγάλων διαστάσεων, με πολύ καλά αποδυτήρια και είσοδο από τον δρόμο, στην οποία υπήρχε ακόμα και μπάρα (σπασμένη πλέον) για να μην μπορεί να εισέλθει κάποιος σε αυτό χωρίς άδεια. Ένα γήπεδο με όλες τις προυποθέσεις να γίνει ένα “στολίδι” της περιοχής, “μαραζώνει” και αυτό όπως τόσα άλλα, περιμένοντας κάποια στιγμή να ξαναπάρει ποδοσφαιρική ζωή. Πρέπει να είναι τουλάχιστον για μια δεκαετία ανενεργό.
Γήπεδο Σταροχωρίου
Πραγματική θλίψη, για ένα υπέροχο γήπεδο, σε μια όμορφη τοποθεσία, με εξαιρετικά αποδυτήρια, το οποίο “μαραζώνει” χωρίς λόγο, αφού και ομάδα έχει η περιοχή και ο χώρος υπάρχει για να μπορέσει να στεγάσει τα “παιδιά” της. Συναντήσαμε και μας βοήθησε να το βρούμε τον μέχρι πρότινος παράγοντα της ΑΕ Σταροχωρίου Γιώργο Κατσαίτη, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά, ο οποίος με την σειρά του μας τόνισε ότι κάτι πρέπει να γίνει ώστε ο χώρος να ξαναπάρει ζωή και να φιλοξενήσει την ομάδα. Πραγματικά άξιο απορίας πως οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να δούν ότι πρέπει να επενδύσουμε στον αθλητισμό και ειδικά σε έτοιμους χώρους που μπορούν να φτιαχτούν πανέμορφα και άκρως λειτουργικά γήπεδα. Το γήπεδο βρίσκεται σχεδόν δίπλα από την παλιά 111, στην περιοχή του Σταροχωρίου, και είναι αρκετά προσβάσιμο στους επισκέπτες. Για πάνω από μια δεκαετία, παραμένει και αυτό ανενεργό.
Γήπεδο Σταυροδρομίου
Το γήπεδο Σταυροδρομίου ανήκει και αυτό σε αυτά που δεν γίνονται πλέον αγώνες, παρά το γεγονός ότι με μικρές βελτιώσεις μπορούν να φιλοξενηθούν τα πρωταθλήματα. Εξάλλου δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τα τελευταία παιχνίδια εκεί. Ο ΑΟ Τριταίας που στην ουσία είναι η φυσική του έδρα, επιλέγει να παίζει στην Πάτρα ώστε να εξυπηρετούνται οι Πατρινοί ποδοσφαιριστές, απόλυτα λογικό εν μέρει αλλά που επί της ουσίας “ερημώνει” το γήπεδο. Είναι και η απόσταση “απαγορευτική” για κάποιους να παίξουν εκεί, αφού μιλάμε για ένα γήπεδο που βρίσκεται τουλάχιστον 35-40 χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα. Η περίφραξη του γηπέδου προς τον δρόμο και στην περιοχή του κόρνερ, έχει πέσει και θέλει επιδιόρθωση. Σε κακή κατάσταση και τα αποδυτήρια. Ο ΑΟ Τριταίας και η Θύελλα Σκιαδά, είναι δύο ομάδες που το χρησιμοποίησαν ώς έδρα τα πρόσφατα χρόνια, τουλάχιστον για τους αγώνες τους.
Γήπεδο “Τάκη Σπυρόπουλου” – Άγιος Στέφανος
Ένα γήπεδο που δεν ανήκει στην κατηγορία του άρθρου, αλλά κρίναμε χρήσιμο να το συμπεριλάβουμε ώστε να το μάθουν αρκετοί που μπορεί να μην γνωρίζουν την ύπαρξη του. Μιλάμε για ένα ιδιόκτητο γήπεδο, λίγο μετά τις φυλακές του Αγίου Στεφάνου στην περιοχή της ΒΙΠΕ, το οποίο ανήκει στην ιδιοκτησία του αείμνηστου παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Τάκη Σπυρόπουλου, στο οποιό μέσα υπάρχει και η οικία του. Έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς φιλικούς αγώνες παλαιμάχων και τουρνουά στην μνήμη του Τάκη Σπυρόπουλου. Ένα μικρό “στολίδι”.
